Page 5 - VA09_2017

vrij in hart en nieren
Café-restaurant Van de Schepop in Emst sluit eind dit jaar de deuren. Tenminste, gedeeltelijk. Het restaurantdeel wordt overgenomen door De Hekserie. Eigenaar Gerrit Tellegen blijft het cafédeel runnen. Zijn ouders, Ineke en Karel, doen een stapje terug.
“Het is mooi geweest. Ik heb zere knieën en hartritmestoornis- sen en dat is nog niks vergeleken met Karel. Die zit helemaal in de lappenmand. We zijn er klaar mee”, zegt Ineke, die honderduit vertelt over de afgelopen 40 jaar. “Het was een prachtige tijd. We hebben mooie dingen beleefd.”
Café Van de Schepop in Emst is een begrip en een dorpscafé zoals je ze steeds minder ziet. In het café met twee biljarts, een ouderwetse stamtafel en tap en twee dartborden hangen de krantenartikelen en de foto’s met herinneringen aan de muren en op een oude ANWB-beoordeling die betrekking heeft op het keuren van de erwtensoep staat te lezen dat de tafels fris gedekt zijn, maar het interieur sleets is. De soep krijgt een 7,5 van de ANWB keurmeester.
In 2002 nam zoon Gerrit de zaak over van Karel en Ineke. Karel deed een stapje terug, maar Ineke bleef actief in het restau- rantdeel. Anno 2017 kampt Karel met ernstige gezondheids- problemen en ligt hij al ruim drie maanden in het ziekenhuis. Ineke gaat dagelijks heen en weer tussen het ziekenhuis en het café-restaurant. “Karel en ik namen het café zo’n 40 jaar geleden over van mijn ouders. Min of meer noodgedwongen. Mijn vader was overleden en mijn moeder had er geen zin meer in. Eigenlijk zou Karel kolenboer worden, maar dat was een uitstervend beroep. Zo zijn we dus in het café terechtge- komen. Overigens heb ik er geen dag spijt van gehad. Ik ben opgegroeid in het café en weet dus eigenlijk niet beter.”
Ontmoetingsplek
Ineke kijkt met weemoed terug op de afgelopen decennia. “Het café was vroeger een ontmoetingsplek. Mensen kwamen hier vanuit het werk een biertje drinken. Ouderen kwamen hier
’s middags voor een borrel of om een kaartje te leggen. Even bijpraten, gezelligheid zoeken, de eenzaamheid verdrijven. En in het weekend kwamen hier de jongeren. De mensen waren makkelijker. Niet zo veeleisend. Als nu het bloemetje op tafel
Ineke Tellegen: “Vroeger als mensen in het café kwamen, zeiden ze ’Hèj t al eheurd?’ Nu weten ze alles al via Facebook.”
VA-KRANT
MENS & WERK | 5
t