Page 7 - voetbalkrant2019

SV Epe is meer dan voetbal
Jan Schot (66) is er niet de man naar om zichzelf op de borst te kloppen. Liever wijst hij op het vele werk dat de andere vrijwilligers binnen de vereniging verzetten. Hij draagt er zelf ook graag zijn steentje aan bij. “SV Epe is een prachtige vereniging. Ik vind het geweldig om te zien dat zoveel mensen belangeloos hun tijd vrijmaken voor deze club. Kijk wat er allemaal georganiseerd wordt. Het is een kleinigheid om daar ook iets in te betekenen.” TeksT | foTo: GerriT Tenkink
7
De dag van dit interview (2 juli) is de tweede dag dat hij zich of cieel pensionado mag noe- men. “Ja, een gek idee: tot aan m’n dood altijd vakantie. Er vallen natuurlijk veel contacten weg. Deels gaan die opgevuld worden door vrijwilligerswerk en andere dingen die op mijn pad komen. Ik denk niet dat ik me ga vervelen.” Degenen die hem kennen zullen ongetwijfeld onderstaand herkennen: Jan heeft goed nage- dacht over het interview en vooraf een aantal punten keurig in een notitieblokje genoteerd. Vervolgens begint hij enthousiast te vertellen
en gaat het gesprek alle kanten op, waarbij de nodige anekdotes het verhaal kracht bijzetten.
BOERENKOOL
Jan is afkomstig uit Poortugal, onder de rook van Rotterdam, en kwam in 1979 naar Epe. Hij werd direct lid van de SV. Eerst voet- ballend, maar gaandeweg werden ook zijn andere (organisatorische en verbale) talenten opgemerkt. De afgelopen 40 jaar was hij dan ook bij talloze evenementen betrokken en was
hij onder andere ook jeugdleider en bestuurslid. Zo stond hij samen met Herman Veldhuis aan de wieg van de populaire boerenkooltocht.
“Dat evenement trekt jaarlijks nog altijd meer dan tweehonderd deelnemers. Het was op een gegeven moment zo populair dat zelfs mensen van buiten de vereniging vroegen of ze deel konden nemen aan de tocht.”
En daarmee komen we direct bij zijn kijk op
de vereniging en vooral op hoe het ledental in stand kan worden gehouden. “Bij een sportver- eniging is het natuurlijk de sport die bindt, maar kinderen worden ook lid voor de nevenactivitei- ten. Een tentenkamp, sinterklaas, vossenjacht; het zijn allemaal extraatjes die de vereniging aantrekkelijk maken. Bijna alle verenigingen
in de regio hebben problemen met de leden- werving. Wij weten het hier goed op peil te houden, naar mijn mening mede door alles wat er om het voetbal heen georganiseerd wordt. Kinderen vinden dat leuk en nemen vervolgens hun vriendjes en vriendinnetjes mee.”
SPONSORCOMMISSIE
Zelf maakt Jan deel uit van de vijfkoppige spon- sorcommissie. “Sponsoring is niet alleen geld ophalen bij bedrijven. Je moet een visie en een plan hebben. We maken het heel concreet voor sponsoren door bijvoorbeeld het jeugdplan. Belangrijke hoogtepunten voor de sponsorcom- missie zijn het Marc Overmars Paastoernooi en de jaarlijkse sponsoravond. Voor de kerstverlo- ting komen de prijzen voor de verloting binnen via onze sponsoren. Na a oop sturen we een brief, waarin we vertellen hoeveel de verloting

SV Epe
Sportpark de Wachtelenberg Sportlaan 5-7
8162 BE Epe
Clubkleuren: blauw-wit Opgericht: 1 augustus 1939 Aantal leden: 670 www.svepe.nl
heeft opgebracht. Zo maak je het inzichtelijk en je betrekt ze bij de club.”
SPORTIEVE PRESTATIES
“Natuurlijk zijn de sportieve prestaties belang- rijk. Bewegen is sowieso belangrijk, voor jong en oud. Maar niveau is daarbij niet essentieel. Uiteraard heeft het eerste elftal een eigen plek binnen de vereniging. Als het eerste elftal goed presteert, dan zijn er misschien jeugdspelers die denken: ’Ik wil later ook in Epe 1 spelen’. Datzelfde geldt voor de Dames. Prachtig toch dat dat zo groeit en dat er ook perspectief
is voor meisjes om ooit in het eerste elftal te spelen? En wat precies past in de lijn van de vereniging is dat deze eerste-elftalspelers ook op allerlei manieren bij het vrijwilligerswerk zijn betrokken. Zo organiseerde het eerste elftal afgelopen winter een après ski-avond voor de hele vereniging. Dat is toch geweldig?”
En zo kan Jan tientallen voorbeelden geven waarom SV Epe ‘zijn cluppie’ is. “Ik ben trots op deze club. Zoveel verschillende mensen, die zich allemaal op hun eigen manier voor de club inzetten. Dan kun je niet met de armen over elkaar blijven toekijken.”
Voetbalvereniging KCVO Sportpark de Egelbeek Kouwenaarspad 42 8171 EA Vaassen
Clubkleuren: wit-zwart Opgericht: 22 mei 1947 Aantal leden: 590 www.kcvo.nl
nog altijd een balletje met een stelletje oudge- dienden. Uurtje voetballen en daarna een uurtje de kantine in voor een biertje. Om 23.00 uur zijn we weer thuis”, zegt Gert, die ondanks zijn beperkte voetbalkwaliteiten wel elke zondag- middag (thuis en uit) bij het eerste langs de lijn staat om samen met Jan ‘Banaan’ van Bussel en anderen de verrichtingen van het eerste team te aanschouwen. “Ja, en uiteraard om
ze van commentaar te voorzien”, voegt hij er lachend aan toe. “Ze noemen ons wel ‘De Pro- fessoren van het Eerste Elftal’. Waarschijnlijk omdat wij het allemaal beter menen te weten. Maar als je in het eerste elftal voetbalt, mag je ook wel wat laten zien, toch?”
Wat is zijn reden om zoveel vrije tijd in KCVO te investeren? “Dat heb ik mezelf ook wel eens afgevraagd. Wij hebben geen kinderen en
het was min of meer toeval dat ik hier terecht- kwam. Ik had net zo goed lid kunnen zijn van de korfbal- of handbalvereniging. Maar ik ben blij met KCVO. Het is een bepaald gevoel, het wij-gevoel. Ik ben een gezelligheidsmens en ik geniet van het samenzijn. Ik voel me hier thuis.”
Jan Schot: “De hark staat symbool voor het binnenharken van sponsorgelden, maar is ook een ode aan alle vrijwilligers die zich inzetten om het sportpark te onderhouden.”
Het wij-gevoel van KCVO
Een van de aspecten die het vrijwilligerswerk bij een sportvereniging zo bijzonder maakt is het gemeenschappe- lijk belang: de vereniging staat voorop. Opleiding, afkomst, beroep of eerdere functies binnen de vereniging zijn van ondergeschikt belang. Zo maken drie oud-voorzitters van KCVO deel uit van de klussengroep, die alle voor- handen zijnde kluswerkzaamheden oppakt. TeksT | foTo: GerriT Tenkink
Gert Olieman (75) is een van die oud-voorzit- ters. Hij is als klusser op maandag- en vrijdag- ochtend op De Egelbeek te vinden. “En ook op andere dagen als er iets extra’s moet gebeuren. Voeg dat er maar aan toe”, zegt Gert als we hem treffen op een doordeweekse dag op het sportcomplex. “We zijn hier wekelijks met zo’n dertig man aan het werk. Een deel neemt de
kantine en bijbehorende ruimtes onderhanden. Daarnaast hebben we een paar mensen die de kleedkamers schoonmaken en de rest doet van allerlei klussen rond de velden. Ik heb een tech- nische achtergrond, dus er zijn altijd wel klusjes die om aandacht vragen. Kijk, we hebben net een nieuwe digitale klok geïnstalleerd, die ook de temperatuur aangeeft.”
PUNT VAN AANDACHT
Het moet gezegd: het sportcomplex ligt er prachtig bij. Toch zou Gert graag nog wat extra vrijwilligers verwelkomen. “Dertig mensen lijkt veel, maar het zijn er niet genoeg. Er moet altijd wat gebeuren. Je bent hier nooit klaar.” Zoals bij veel verenigingen is ook bij KCVO het binnen- halen van vrijwilligers een ‘punt van aandacht’. “Geen wonder. Ik kom nog uit de tijd dat je met 60 jaar met pensioen kon. Nu moet iedereen door tot 67. Dat is een heel verschil. Toch maak ik me geen zorgen. Er komt altijd een oplos- sing. Ook voor het tekort aan vrijwilligers.”
COMMENTAAR
Gert kwam in 1970 de vereniging binnen. “Ik kom niet uit Vaassen, dus ik kende hier niemand. Hans van Bussel vroeg of ik mee-
‘Ik voel me hier thuis’
ging. Sindsdien ben ik niet meer weggegaan. Ik ben begin jaren ’80 voorzitter geweest ten tijde van de verhuizing van De Kouwenaar naar De Egelbeek. Nu doe ik het wat rustiger aan. Wat klussen, en om de vijf weken heb ik een bestuursdienst op zondagmiddag”, zegt de oud-voorzitter, die voetballend naar eigen zeggen ‘niet heel erg veel indruk’ heeft kunnen maken. “Ik heb nooit hoger gevoetbald dan het vijfde. En nu trappen we op woensdagavond
Gert Olieman: “We hebben allemaal ons specialisme. Laat mij maar iets technisch doen. Schoffelen en blad harken is ook belangrijk, maar heeft niet mijn voorkeur.”