Page 2 - De mosterd van Abraham
P. 2

Eén gered, één verloren
‘Jij hoeft nu toch geen koeien meer te melken, moeder?’ zei Georget- te op haast gebiedende toon. ‘Jij kunt elk ogenblik bevallen.’
Net of de duivel er zich mee moeide, braken weinig later de vliezen rond het vruchtwater in de baarmoeder van moeder Mariëtte. Terwijl het vruchtwater nog langs haar benen droop draaide Mariëtte zich ietwat geïrriteerd om naar haar oudste dochter en zei: ‘Ga jij me hier de les komen spellen? Dit is mijn negende dracht hoor. Maar goed, jij hebt gelijk, de feiten geven je gelijk, help mij nu maar op mijn bed en ga Yvonne, de vroedvrouw, in zeven haasten roepen.’
Nog geen uur later kwamen Georgette en Yvonne bij Mariëtte op de kamer. Yvonne vroeg Georgette of zij een ketel water wilde laten koken en wat propere handdoeken brengen. De rest van de beno- digdheden had ze zelf meegebracht.
Nadat Yvonne Mariëtte grondig had onderzocht, zei ze: ‘Mariëtte, deze keer heb je geen geluk. Je kind ligt in stuitligging. Ik zal “mijn ijzers” moeten gebruiken, zo vrees ik. Bid jij intussen al maar een paar rozenhoedjes voor een goede a oop. De heilige Rita is een goe- de toeverlaat. Die helpt bij alles, vooral bij moeilijke gevallen.’
Mariëtte vreesde het ergste. Maar het liep goed af, dat dachten de twee vrouwen toch.
Of het door de stuitligging kwam, of door het gebruik van de ver- lostang, of door een andere onbekende oorzaak, zeker was dat Anton, zo had Mariëtte haar jongste telg laten dopen, blind bleef tot op zijn zesde levensjaar en dan eindelijk, als bij wonder, toch stilaan begon te zien. Het hele gezin Petermans was daardoor opgelucht en blij, An- ton niet in het minst. Eindelijk kon hij zijn ouders, broers en zusters zien, daar waar hij hen tot dan toe had moeten herkennen aan hun stem. Anton dacht zowaar dat hij in de hemel was terechtgekomen. Zijn moeder had hem daar immers dikwijls en veel over verteld. Zo had ze gezegd dat hij later, eens hij in de hemel zou zijn, net zo goed zou kunnen zien als al de anderen dat nu al konden. De hemel dus!
5


































































































   1   2   3   4   5