Page 7 - Contact2017-01

SV Epe
ALGEMEEN
Dat waren meestal stevige potjes. Overigens niet alleen in het veld. Aan de Spoorlaan moest de tegenstander een eind ver- derop bij café Weijers omkleden. Na de wedstrijd was het voor die jongens niet prettig als ze tussen het publiek door richting hun kleedkamer moesten.”
Geen goede trainer
In het seizoen 1963-1964 treedt Henk Oosterveld aan als trainer. Oosterveld en van Doorm zijn bepaald geen vrienden. Oos- terveld vindt dat Van Doorm vaker moet trainen en zet hem
op een gegeven moment uit het team ten koste van Berend Vosselman. Prompt wordt het team het seizoen erop kampioen in de 2e klasse en promoveert het naar de 1e klasse, destijds het hoogste amateurniveau. Oosterveld noemt ruim 50 jaar na dato de keeperswissel een van de redenen voor het succes. Van Doorm kan er deze avond in februari 2017 wel om lachen. “Mis- schien had hij wel een beetje gelijk. Ik hield niet van rondjes lopen en als keeper hing je er maar een beetje bij. Ik werkte als draaier op de VMI en na een hele dag werken had ik ’s avonds niet altijd tijd zin om te trainen. Ik vond hem inderdaad geen goede trainer, omdat hij nooit keeperstraining gaf. Aan de an- dere kant: vorige trainers stelden me wel op en na Oosterveld kwam Beenhakker en onder hem heb ik ook nog een tijdje in het eerste gekeept. Zo slecht zal ik dus wel niet zijn geweest.”
Blessures
Henk gaat halverwege de jaren ‘60, hij is dan de 30 gepas- seerd, lager voetballen. Tot halverwege de jaren ’80 hield hij zich staande in de lagere teams, maar kreeg ook de nodige blessures voor de kiezen. “Ik scheurde mijn achillespees en een paar jaar later bij een potje bedrijfsvoetbal gebeurde nog een keer hetzelfde.” Dat de medische zorg niet zo was als heden ten dage weet Henk zich nog goed te herinneren. “Ik kreeg op een gegeven moment een knie tegen m’n kaak en ’s avonds werd het wel heel erg dik. De dokter keek ernaar en kwam tot de conclusie dat er niks aan de hand was, het zou vanzelf wel overgaan. Dus ging ik weer naar huis. Maar het bleef dik en
Epe 1, seizoen 1963-1964. Henk van Doorm, zittend in het mid- den, met voor hem, gehurkt, trainer Henk Oosterveld.
Henk van Doorm bladert nog eens door het SV Epe foto- en kran- tenknipselboek dat hij kreeg van zijn zoon Dik.
een paar dagen later ging ik daarom maar weer naar de dokter. Conclusie: een ontsteking. Uiteindelijk mocht ik naar het ziekenhuis en pas daar constateerden ze een kaakbreuk. De boel werd vastgezet met ijzerdraad, maar ik kon dus alleen nog maar een beetje pap eten. Op een gegeven moment ging dat ijzerdraad ook nog eens los zitten en ging het nog meer pijn doen. Toen heb ik de nijptang uit de schuur gehaald en het draad eruit getrokken. Ik was het helemaal zat.”
Op afstand
In de jaren dat Henk in de lagere team zijn geluk beproefde was hij een groot deel van het weekend op het voetbalveld
te vinden. Als leider en trainer en soms als scheidsrechter maakte hij zich lange tijd verdienstelijk. Eind jaren ’80 stopte hij met voetballen en raakte SV Epe min of meer uit beeld. “We gingen op zondagmiddag vaak naar mijn schoonfamilie om
te kaarten. Op een gegeven moment is ‘de loop’ eruit en doe
je andere dingen.”Toch bleef hij, weliswaar op afstand, altijd nauw betrokken bij de vereniging via zijn zoon Dik en doch- ter Gerrie. Dik, ook een lid van de vereniging met een groot blauw-wit hart, overleed in 2012. Voor Henk betekende dit
een groot verlies. Toch blijven de banden met de vereniging in stand, met dank aan dochter Gerrie, haar man Tony en hun kin- deren Tom, Jan-Willem en Marleen. Henk vertelt trots hoeveel lijntjes er nog zijn. De twee kleinzonen, Tom en Jan Willem,
en schoondochter Esther en schoonzoon Dennis, trekken nog ieder weekend het blauw-wit om de schouders, maar ook de volgende generatie dient zich alweer aan. Esther, de dochter van Jan Willem, is 4 jaar en voetbalt al bij de Spelgroep en ook Tim, de zoon van Marleen en Dennis, is op zaterdag op de velden te vinden. Dat geldt overigens niet voor Henk. “Ik volg het allemaal en ik vind het prachtig dat ze lid zijn. Zelf kom ik bijna nooit meer op het voetbalveld. Op een gegeven moment heb je een ander ritme en doe je ander dingen”, zegt Henk,
die bewijst dat hij nog goed op de hoogte is van het reilen en zeilen van SV Epe. Als ik namelijk zeg dat Epe 1 bovenaan staat, 2 punten boven Heerde, weet Henk mij even gedecideerd als terecht jte corrigeren. “Nee, dat klopt niet. Ze staan 1 punt achter Heerde, maar met een wedstrijd minder.”
TEKST EN FOTO RECHTSBOVEN: GERRIT TENKINK OVERIGE FOTO’S: ARCHIEF SV EPE
SV Epe CONTACT 7