Page 6 - Blauwe Woorden

zoen en duwde mijn koets naar buiten. Ze stonden met zijn vieren over de haag te gluren. Mijn beste vriendinnetjes, met hun eigen poppenkindjes op de arm.
‘Zeg Sien, kom je nog? Je bent zo traag vandaag!’
Ik lachte het weg en verkondigde naar waarheid dat Dirk vandaag weer zo’n buikpijn had, en dat ik hem eerst nog venkelthee gegeven had. Ze lachten vrolijk en ik haastte me langs de stoep en over het smalle asfaltpaadje aan de zijkant van het buurhuis naar mijn vriendinnetjes toe. Er lag een witrood geruit laken op het gras. Ik reed de grote kinderwagen voorzichtig dichterbij. Griet, Céline en Sara zaten gezellig bij elkaar hun jongste kind te voeden, maar Roos zat wat verderop, alleen. Ze had een grote bobbel onder haar jurk en legde er met een ongelukkig gezicht haar beide handen overheen. Ik riep haar toe of er iets scheelde, maar ze hoorde me niet en de anderen legden hun wijsvinger op hun lippen. Net toen ik me met Dirk bij hen geïnstalleerd had, gaf Roos een akelige schreeuw. Ze zuchtte diep en riep dan nog eens. Dirk begon ervan te huilen en ik aaide zijn bolletje om hem te sussen. De andere moeders gingen onverstoord verder met hun eigen kinderen.
‘Wat is er toch met Roos?’ vroeg ik zachtjes aan Céline.
‘Zie je dat dan niet? Ze krijgt een kind.’
Daar moest ik om lachen, maar de anderen legden me weer het
zwijgen op. Ik kon me niet langer inhouden en ik riep hen geërgerd toe dat ze niet zo idioot hoefden te doen als iemand een kindje kreeg, want nanou had verzekerd dat de dag waarop ze mij gekregen had de mooiste van haar leven was, en op die mooiste dag hoef je toch zeker niet zo te gillen alsof je vermoord wordt.
‘Een kind krijgen doet ongeloo ijk veel pijn.’ Griet deed alsof ze er alles van wist.
Ik keek hoe Roos onder haar rok een gloednieuwe, blote babypop tevoorschijn haalde, en hem tegen haar gezicht drukte, terwijl ze lieve woordjes prevelde.
Griet hing verder de wijsneus uit maar ik geloofde haar niet. Ik begon steeds luider te praten, over hoe blij nanou en papou waren toen ik kwam, en dat ze me toen in een schommelwiegje hadden gelegd met blauwsatijnen stof en dat...
8