Page 2 - Los van de wereld

Hij
‘Ik ben commissaris Pauwels,’ zegt hij. ‘Meekomen.’ Hij duwt me ruw tegen de combi. ‘Handen op de rug.’ De handboeien prangen rond mijn polsen. Wat overkomt me? Wat heb ik misdaan? Ik heb de laatste tijd niets gepikt, niet gevochten, niemand lastig geval- len.
‘Laat me los!’ Ik schreeuw, ik huil, stamp tegen de combi.
‘Doorzoek het pand,’ beveelt de commissaris. Twee agenten lopen naar binnen en brengen Kevin mee en Francis en Danny.
‘Meekomen, alle vier.’
Ze ligt in een hoek van het braakland. Er staat een groep mensen om haar heen.
‘Ken je haar?’
Ik knik.
‘Ken je haar?’ vraagt hij nog eens.
‘Cindy.’
‘Vuile, vieze moordenaar!’ Een vrouw gilt. Een man brult. ‘Ik sla
hem dood, de smeerlap!’
De boeien blijven spannen. Ik stoot mijn hoofd aan de politiewa-
gen. We worden met z’n vieren in de combi geduwd. Ik begrijp er niets van.
Cindy is een van de kinderen die vaak bij me langskomen in het achterkamertje van het kraakpand dat ik deel met drie andere man- nen. Venten zoals ik die met niemand nog uitstaans willen. Een ma- tras, een boterham, in zeldzame gevallen een dronken sletje op die matras en vooral veel bier en sigaretten.
Omdat ik met Alfa kwam aanzetten, de straathond die mijn onaf- scheidelijke maat is geworden sinds ik haar langs de spoorweg heb gevonden, heb ik het kamertje met veel moeite vast gekregen van Kevin. Hij is de eerste bewoner en huist in de mooiste kamer op de eerste verdieping. Er zijn nog Francis en Danny, maar Kevin is de baas.
4