Page 4 - Los van de wereld

‘Ik doe toch niets verkeerd,’ zei ik.
‘Ge moet het zelf weten.’ Hij stak zijn middelvinger op en liep de trap op.
Ik begreep er niets van. Wat is er fout aan kinderen één voor één op de schommel zetten en duwen tot ze bang worden en ‘niet te hoog Mario’ roepen?
Soms proberen ze Alfa op de schommel te krijgen, maar dat lukt natuurlijk niet.
Als het koud wordt of regent, komen ze schuilen in mijn kamer en warmen ze hun klamme handjes aan de houtkachel. Als ik in een goede bui ben, open ik een blikje bier en begin te vertellen. Ik verzin verhalen van een man en een hond of van een kind dat arm en ziek is en plots ontdekt wordt door een rijke mijnheer, in een mooie auto mag rondrijden en nieuwe kleren krijgt, niet van Zeeman maar uit een boetiek in Brussel. Ik vraag wie van hen nog in bed plast en of ze daarvoor gestraft worden.
‘Plas jij nog in je bed?’ vroeg Cindy een keer. ‘En waar moet jij je wassen?’
Bij zulke vragen word ik kregelig en dan jaag ik hen weg.
Af en toe komt Melissa me opzoeken. Ik vind dat ze steeds meer op ma begint te lijken. Ze is langer en magerder dan ma, maar ze heeft twee stevige borsten die ze uitdagend vooruitsteekt. Ze leert voor coiffeuse en draagt haar haren links kort opgeschoren en rechts in een lange sliert naast haar gezicht. Het is gekleurd, van wit over bruin naar pekzwart. Ze heeft een piercing in haar lip en eentje tus- sen haar borsten. Haar nagels zijn lang en roodgelakt.
‘Is dat uw zuster?’ vroeg Kevin de eerste keer. ’Niet mis, daar zou ik wel een paar eitjes van willen.’
Ik heb gezegd dat hij zijn vuile bek moest houden.
Melissa blijft mijn kleine zus. Ik denk dat ze zich voor me schaamt, maar ze blijft me wel trouw opzoeken.
Ze brengt dan taart mee en sigaretten en installeert zich aan het wankele tafeltje.
Altijd hetzelfde: eerst onwennig, een sigaret. Dan streelt ze zachtjes de hond en vraagt wat ik haar te eten geef. Ze heeft een vriend met
6