Page 4 - Blauwe Woorden

1
Met mijn jas nog aan haal ik een spaghettiprakje uit de koelkast, strooi er kaas overheen en schuif het in de oven. Ik tap een glas water aan de kraan en drink het in één keer leeg. Lekker, na een dag met zoveel kof e. Bijna half tien is het nu. Als dit geen monstervergadering was. De laatste voorbereidingen voor de aankomst van het koppel bedreigde neushoornvogels namen veel meer tijd in beslag dan ik verwacht had. Ineens bleek dat er geen camera voorzien was om het kweekprogramma op de voet te volgen. Al bij al nog een geluk dat die leeuwin uit Terra Natura nog een paar maand op zich laat wachten. Pech voor het eenzame mannetje, dat wel, maar een geluk voor het personeel. Het schept wat meer ruimte voor die nieuwe zorgenkinderen.
Als ik mijn vest aan de kapstok heb gehangen en mijn schoenen uittrek, rinkelt de telefoon. Mijn dochter: ‘Mam, ik heb je nodig. Ik ben zwanger en ik weet niet of ik het wil.’
Er wordt een ring om mijn hals geschoven die langzaam maar zeker strakker wordt.
Dit kan niet waar zijn, denk ik en weet niet wat te zeggen. Ik klem de telefoon tegen mijn wang en bijt op mijn lippen.
‘Mam...’ Ze huilt.
Met twee vingers tussen mijn hals en de ring probeer ik zijn spankracht te minderen. Mijn keel schraapt: ‘Ik kom morgenvroeg met de trein naar je toe.’
Geen antwoord.
‘Jelke?’
Verbinding verbroken.
Het kan niet waar zijn, denk ik weer en druk mijn duim op het rode
telefoontje.
Sommige dingen kan je vergeten, andere nooit. Hoezeer je het ook
zou willen. Misschien is het zelfs zo dat, hoe sterker je het wilt, hoe minder het lukt. Tot je ten slotte leert om ermee te leven en je een zeker evenwicht bereikt. Een soort harmonie tussen hoe je de dingen had willen doen en hoe ze effectief zijn gelopen. Een staakt-het-
6